# காலம் விசித்திரமான கற்பனையில் 15.11.16 #80

# காலம் விசித்திரமான கற்பனையில்

15.11.16

(கைகளில் சிக்காதது

காற்று மட்டுமில்லை 

காலமும்தான். 

எனதென்று நான் நினைக்கும்

எதுவும் எனதல்ல. 

தலைமுறைகளின் தொடர் ஓட்டத்தில் காலத்தின் சுழலில் சிக்கிய 

சிறு துளியாய் நாம். 

கற்பனையிலல்ல நிஜத்திலும்

விசித்திரமானதே காலம்)

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

காக்கையின் கூட்டினில்

குயிலொன்று இட்ட முட்டை

காக்கைக்குச் சொந்தம் 

உள்ளிருப்பது குயிலென

உணர்ந்திடும் வரை

இரவல் ஒளியின் வெளிச்சம்!!!

தொடர் ஓட்டப் பந்தயத்தின்

ஒளிப்பந்தமாய் ஓர் ஒப்பந்தத்தில்

ஓயாது இறுதிக்கோடு வரை

தொடரும் கை மாற்றம்

தொடும் புள்ளியில் எதிர் நோக்கிக்

காத்திருக்கும் கரங்கள்

முடிவில்லா எல்லைக்கோடு!!!

வானப் பெருவெளியெங்கும்

வட்ட வட்டமாய் நீர்க்குமிழ்கள்

விழிமூடி இமை சிமிட்டச்

சிதறுமே ஒவ்வொன்றாய்

கண்மூடி நின்றால் தெரிவதில்லை

காட்சியின் அழகு

காணாது போனாலும் 

கணநேரம் நிற்பதில்லை!!!

பழுத்துதிர்ந்த இலைகள்

பளபளத்துக் கிளைகளைப்

பற்றி உறவாடும் 

பசுமை மாறா இலைகளைப்

பார்த்துப் பெருமூச்சு விட்டுச் சிரிக்க

உதிர்ந்தவற்றைப் பார்த்து

உதிராத ஒன்று

உதிர்க்குமோர் அலட்சியத்தில்

உதிர்க்கும் நமுட்டுச் சிரிப்பொன்றை

உதடு சுழிக்கும் காலம் !!!

கவியாக்கம்- ரத்னா வெங்கட்.